Selasa, 06 Desember 2011

Keagungan Cinta

 
 
Seperti hari hari kemarin.....
Masih saja Ku rindui malam......
Meski ku tahu.......
Malam tak lagi peduli akan mimpi mimpiku....!
 
Walau mega menutupi sang surya 
Mendung menghiasi cakrawala...
Namun ku tetap mendamba rembulan
Apakah karna bayangmu bersembunyi di balik pekatnya malam? .....
 
Kekasih...Bilakah anganku kan berlabu? .....Sedang ragamu pun kian menjauh?
Kasih..sungguh lelah hati ini...hadirkan beribu sepi yang membelenggu nuansa hati
 
Pagi tadi embun membasahi bumi....
Bawa kelembutan tuk sang mentari....
Pabila pasti diriku yg kau rindui ...
Biarlah elegi cinta kan kunyanyikan lagi....
 
Kekasih...
Maaf kanlah diri ini.... 
Kau tetap ada di hati... 
Walau kini diriku tak sendiri. ...

Kutahu maksudmu...karna rinduku...
Rindukan harumnya hadir kasihmu...
Tapi apakah rindu kita kan jadi cinta terlarang ?
 
Dari ribuan bintang mengapa ada bulan?
Sedang kan mentari harus seorang diri... 
Kalo rindu mu tlah menggalau kalbu....
Kekasih...lebih baik aku pergi..... 
Agar asa ini tak jadi frustasi.....
Dan jiwa tak menyiksa diri...

Apakah kamu mengerti kelelahan hati ku ini.....???
 
Lelah hati ini menggapai hasratmu.....bilakah itu terjadi..?
Sampai kapan aku harus menunggumu..?
Aku hanya ditemani sebuah lagu ..!
Kasih....“Lelah....Lelah hati ini..”
 
Sore ini cakrawala di hiasi gelapnya petang ....
Dari balik jendela kumenebar pandang.....
Akankah harapku kian menggantang?
 
Saat ini kasih..aku ada di batas malam...
Berdiri diatas redupnya gemintang...
Kasih kunanti kau di ujung hati ini...
Sampai hitam dan putih telah berbaur......

Mengapa harus ada hasrat untuk bercinta..?
Sedangkan malam tak memihak kepadaku..!
Ku tau.....
kau di sana tak sendiri lagi..
Namun asa ku tak akan padam..
 
Karna ku yakin, suatu saat “malam” itu akan berpihak kepada ku
Dan akan memenuhi hasrat hatiku kepada mu..
Kasih.. Kasih ku..
Hatiku pilu disayat sembilu..
Ku tunggu engkau di ujung malam nan pilu..
 
Kasih...kalu hanya untuk sebuah tanya...Kenapa aku lakukan ini.!?
Janganlah kau menoleh lagi....Ambilah kembali tanggalan jiwamu...
Kita sudahi mimpi mimpi panjang dua nurani yang tersesat...!
  
Kekasih....
Bukan sang waktu yg membuat ku berlalu. ..
Tapi Cinta mu yg membuat ku jadi ragu....
Apa mungkin hasrat kita menyatu. ...
Dalam resah, ...Sukma ku kian pilu. .. 
 
 Ohhhh...Kasihku.....inikah pengadilan CINTA...
Yang telah memenjarakan dua keping hati ...
Yang terbatasi ruang dan waktu...!!!???
 
Kala lembayung lembut menggelanyut....
Hamparan pelangi memagari langit....
Kekasih...disini rinduku dibalut pilu. ...
Bagaikan gumpalan salju yg membeku. ..
 
Mencintaimu...bukanlah kepalsuan....
Yang hanya mengapung diatas awan....
Mencintaiku...itu memang hakmu...
Namun harapku rasamu kan berlalu....
 
Oh Kekasih,.....Tiada yang ku pinta darimu....
Selain ijinkanlah aku menjauh....

Baiklah Kasih...
Biarlah berbait gundah tergurat lewati jajaran luka berasa dari kisah merana...
Karna kehadiranku bagimu hanyalah antara ada dan tiada...
Maafkan aku...selamat tinggal....!
 
Di Sini Cintaku Bersemi..dan disinipulah Cintaku gugur layu...!
 
Bahagia hati mendengar ungkapan hati ....
Walau sang jiwa menangis periih......
Rendahkan diri di kaki Sang Maha suci....
Kunaikkan doaku untuk mu sang kekasih.....
 
Biar Sang Pemberi limpahkan damai dihati....
BersamaNYA kau takkan terus menyepi....
Buka hati tuk satu pribadi....
Yang kan tepiskan hari-harimu yang sunyi.... 
 
Dan..Aku .....Sang Pujangga ...
Takkan lagi lantunkan Keagungan CINTA.....
Meski ku tahu...bait bait.....Cinta bagaikan bening sejuknya embun 
Yang terungkap bak sabda sabda TUHAN......
Yang tersampaikan bagaikan cermin wajah TUHAN....!
 
By: Me  Feat  Sang Pujangga & Rivan Oroh
Special Guest : Diana Langkay 

Tidak ada komentar:

Posting Komentar